Քառակողմ բանակցային նոր ձևաչափը դժվար թե դուր գա ԱՄՆ-ին

1994 թ. զինադադարից հետո Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման մեկ ձևաչափ էր գործում՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը՝ ՌԴ, ԱՄՆ և Ֆրանսիա: Ըստ էության, այն ձախողվեց, և կարգավորման գործընթացը ոչ մի քայլ առաջ չգնաց: Հիմա կարևոր չէ, թե ով էր մեղավոր դրանում՝ հայկակա՞ն, թե՞ ադրբեջանական կողմը: Մեղավորի որոշումը, վերջին հաշվով, այժմ չի կարող որևէ օգուտ տալ, այդ գործը մնաց ապագա պատմաբաններին: Նրանք ինչ կգրեն՝ չեմ կարող ասել, բայց, իմ համոզմամբ, 26 տարի բանակցել և հետո կողքից դիտել 44-օրյա արյունահեղությունը, մեղմ ասած, դատապարտելի երևույթ է:

Հիմա, ինչպես ասում էին Բաքվում ,,քաղաքական տուրիստների,, խումբը չի գործում: Իրավիճակը մնում է լարված: Արդեն բոլորն են միակարծիք, որ երրորդ պատերազմը, նոր սերնդի զինատեսակներով, ավելի մեծ թվով զոհեր է տանելու: Այս հանգամանքը ստիպում է, որ մենք փորփրենք մեր միտքը և ամեն գնով բացառենք նոր պատերազմը, որովհետև ուժերը խիստ անհավասար են, Հայաստանը դեռ ոտքի չի կանգնել: Մոսկվայի, Բրյուսելի և Վաշինգտոնի հարթակները առաջընթաց չեն գրանցել: Այսպիսի իրադրության պայմաններում ինձ այսօր շատ հետաքրքրեց Թուրքիայի նախագահ Էրդողանի նախաձեռնողական առաջարկությունը քսռակողմ հանդիպման կազմակերպման մասին՝ ՌԴ, Թուրքիա, ՀՀ և Ադրբեջան կազմով: Չեմ ցանկանում առանց հիմքի լավատես լինել, բայց այս ձևաչափը կարող է կայունացնող նշանակություն ունենալ, որովհետև երկու հակամարտող կողմերն են նստում բանակցային սեղան շուրջ, տարածաշրջանում առավել հզոր ազդեցություն ունեցող երկու դերակատարների հետ: Այս քառակողմ բանակցային նոր ձևաչափը դժվար թե դուր գա ԱՄՆ-ին, բացառված չէ՝ նաև բրյուսելյան ղեկավարներին: Կստացվի Արևմուտքի դուրս մղում Հարավային Կովկասից: Եթե Էրդողանի առաջարկը սկսի գործել, այդ ժամանակ առավել հստակ կերևա:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ